راهت را ادامه خواهم داد و به آنانی که می دانم زمانی دیگر تو را و راهت را و یارانت را نخواهند شناخت، خواهم گفت پرستوهایی بودند که نه زیستنشان چونان شما بود و نه رفتنشان. تویی که برای آزادی ایرانمان، برای آسایش آنانی که بعد ها سر آسوده بر زمین می گذارند.از جان مایه گذاشتی. و نمی دانند این آرامش را چه کسی برایشان به ارمغان آورده است. نمی دانند این سرمایه را مدیون کیستند، چون تو بدون هیچ منتی، بی نام و با نشان فدایی شدی. راهت را ادامه خواهم داد...

 نوشته شده توسط محمد امیر حمیدی فر در سه شنبه 87/6/19 و ساعت 4:43 عصر | نظرات دیگران()